PLAN Togo en het bezoek van mijn eigen familie
Door: Webmaster
16 April 2007 | Togo, Lomé
Hallo allemaal!
Sinds een tijdje weer een berichtje uit Lomé!
Ik heb inmiddels een bezoek gebracht aan het dorpje waar het Plankindje van mijn tante woont. Met een Plan-auto uit Lomé vertrokken naar Atakpamé, daar nog wat extra boodschapjes gehaald op de markt met Djoni, een medewerker die met mij mee zou gaan de volgende dag. Ik heb daar T-shirts gekocht, een springtouw en twee mangoboompjes.
Volgende dag om 7 uur bij het hotel weggegaan, een lange rit over asfaltwegen en daarna over steeds slechter wordende zandweggetjes. Na zo'n twee uur gehobbel kwamen we aan bij het dorpje Ilekohan. Ik wist niet wat ik zag: het hele dorp stond daar in vol ornaat te wachten onder een grote boom, drie dansgroepen werkten zich in het zweet, een welkomscomite van twee meisjes met roze geverfde huid, een vrouw van het vrouwencomité en twee mannen kwamen direct op ons afgelopen. (ik was heel blij dat ik over mijn ultra westerse spijkerbroek nog even snel een kleurrijke afrikaanse pagne had geslagen!)
Als welkomstceremonie werd er een drankje uit een halve gedroogde kalebas op de grond gegoten waarna een haan voor mijn ogen gekeeld werd en half uitgewrongen werd zodat het bloed zich met het drankje en de aarde vermengde. Ehm, daar moet ik overheenstappen om de ceremonie af te maken...? Okee, met hoge stappen en zonder te kijken heb ik dat maar gedaan.
Het bezoek bestond verder uit een praatje van de dorpelingen, van Djoni namens Plan en ook ik heb iets gezegd vanaf mijn zetel naast de Chef van het dorp en naast Tetou, de jongen (14 jaar en erg timide). Daarna heb ik met alle dansgroepen even gedanst, waarna we naar het schooltje zijn gelopen waar ook de waterpomp lag. Daarna met de auto naar het 'wijkje' gegaan (onderweg mensen met de fautuils, tafeltje en bloemen zien lopen waar we net nog op gezeten hadden) waar Tetou en zijn familie woont. Onder een andere grote boom daar wat te drinken gekregen (palmbier en palmwijn) en daarna van alle gerechten die ze bereid hadden geproefd. Daarna kreeg ik van de familie 3 kdootjes, een waaiertje van palmblad, een aardewerken potje en een rieten zeefje. Daarna gaf ik al mijn kdoos (o.a. voor de familie rijst, olie, tomatenpuree en een olielamp en voor de school een voetbal, springtouw, schriften en pennen en de twee boompjes gingen nog naar de familie en de school).
Het bezoek was een groot succes te noemen, zeker nadat ik van de oom een aantal Yams had gekregen en een kakelende haan in mijn armen kreeg gedrukt, 'om Foufou te maken', ja bedankt!! Wel een heel groot gebaar dat ik die haan kreeg!
Twee dagen later kwamen mijn ouders en Bas aan op Lomé Aéroport.
Het was natuurlijk één grote familiereunie en heel leuk hen te ontvangen in 'mijn' stad en land!
Ik had al een busje met gids en chauffeur geregeld voor de reis en daarmee haalde ik ze ook op. Verder waren er nog mensen van AIESEC bij en Annemiek was ook gekomen. Ik stond daar trouwens in mijn afrikaanse habijtje (gemaakt door Maman Josée) dus de sfeer zat er direct goed in. De rit naar mijn familie was voor hen, net als voor mij toen ik aankwam, al een hele belevenis! Door quartiers die onverlicht zijn omdat er coupure was, gaten in de weg ontwijkend en natuurlijk de eerste afrikaanse beelden van mensen met dingen op hun hoofd, stalletjes langs de kant van de weg etc.
Na een eerste bezoekje aan mijn afrikaanse familie hier en daar wat rijst met tomaten vissaus gegeten hebbend zijn we naar het hotel gebracht.
Vrijdag hebben we mijn werk bezocht, met Sena gepraat en kdoos gegeven, zaterdag de Grand Marché bezocht en voor een tropische regenbui uitgeweken in een restaurantje. Daarna een taxi voor een uur gehuurd om naar Hotel 2 Fevrier te gaan en het uitzicht van de bovenste verdieping te bekijken, langs het strand te rijden en weer naar het hotel te komen. Pap, mam en Bas hebben toen ook nog bij Maman Josée maten laten opnemen en de gekochte stoffen achtergelaten.
Zondag was het 1e Paasdag en waren we uitgenodigd op een Eerste Communiefeest van een achterneefje van mijn familie. Die familie bewijst dat er ook mensen in Afrika zijn die wel geld hebben, want op het dak stonden tafels gedekt met plaats voor wel honder mensen schat ik zo, een band en twintig obers. Daar hebben we vooral veel gezeten en gegeten. Leuk om meegemaakt te hebben maar gelukkig hebben we ook nog leukere dingen meegemaakt.
s Avonds bij mijn familie gegeten voor Pasen, dus ook weer veel en onbekend voedsel, maar wel heel leuk en ook hier werden de kdootjes heel enthousiast ontvangen.
Maandag op weg gegaan met bus, chauffeur en gids. Eerste stop zou Sokodé worden, een stad die ongeveer in het midden ligt van Togo. Dit bleek ver genoeg voor ons gezelschapje, want s avonds brak niet de pleuris, maar wel buikpijn etc uit. De volgende dag zijn mijn vader en ik met de chauffeur en gids een plaatsje gaan bezoeken dat nog iets noordelijke lag (Bassar) en hebben onderweg wat lege flessen uitgedeeld in een dorpje. Ik heb de latste twee flessen maar half in de lucht gegooid waarna een stofwolk zo'n tien kindertjes omhulde en er 2 dolgelukkig uitkwamen en de rest beteuterd keek. Ik omschrijf het maar even luchtig, mlaar eigenlijk is het natuurlijk dieptriest.
De volgende dag was iedereen weer reisbaar en reden we naar Atakpamé. Onderweg natuurlijk veel gezien van het landschap en het leven in Togo. In Atakpame in hetzelfde hotel geslapen als met Plan, en iedereen daar was blij verrast mij weer te zien! Of ik weer met Plan was...? Nou nee, nu met mijn eigen familie!
Donderdag vertrokken we vroeg richting Nangbéto om de dam daar te bekijken. Onderweg nog hetzelfde dorp bezocht waar ik eerder met Sena en Mark was geweest in het kader van water. Dit was het dorp dat verplicht en zonder compensatie heeft moeten verhuizen door de komst van de dam, waarna de voor hen gebouwde huizen zijn ingestort. Voor mij weer indrukwekkend om daar te lopen. Na een stukje verderrijden kwamen we aan bij de Dam. Uiteraard hadden we niet de benodigde authorisation, maar, zei de meneer bij de slagboom, nu u zover bent komen rijden mag u wel naar binnen, maar moet u natuurlijk wel aardig zijn voor de mensen hier. Okee, we betalen wel wat CFA! De dam was indrukwekkend maar de grootte van het meer in vergelijking tot de omvang van de rivier aan de andere kant nog veel meer! Gezien het weinige verschil in hoogte tussen het meer en de rivier door de droogte wekte de dam geen electriciteit op (hopen dat dat over een paar weken wel het geval is...).
Wat wel weer leuk was is dat we nijlpaarden hebben gezien! Jaja, het eerste echte wildlife dat ik hier heb gezien en gehoord! Verder is er bar weinig, zelfs geen aap te bekennen (behalve zo'n triest beest dat aan een kettinkje over straat wordt meegetrokken door zijn eigenaar die wat centjes bij elkaar probeert te sprokkelen).
Goed, onze reis ging verder richting Kpalimé, wat in een tropische zone ligt waardoor we nog wat restjes regenwoud hebben gezien (de rest is gekapt en ook toen wij er af en toe stopten, onder andere omdat de chauffeur zich tot Allah moest richten, hoorden we het treurige geluid van de kettingzagen die de berghellingen nog steeds een knipbeurt geven.) Deze zone is echter wel echt de moeite waard vanwege de natuur (wat er nog over is) en het klimaat, stukken beter dan het laagbegroeide savanne-achtige gebied waar we die ochten vertrokken waren. Aan het eind van de dag bezochten we nog een waterval waar ik een 'douche naturelle' heb genomen onder de harde straal. Super lekker!!
In het donker aangekomen in de stad van Kpalimé en een hotelletje gevonden.
Vrijdag weer vertrokken en een Centre Artisanal bezocht waar we de nodige souvenirs hebben gekocht. Erna een wandeling gemaakt op een bergtop met uitzicht op Ghana. Heel mooi en heerlijk om eens even uit die wiebelige auto te stappen en zelf te bewegen!
s Avonds laat aangekomen in Lomé en ons 'eigen' hotel weer betrokken.
Zaterdag een bezoek gebracht aan Aného, Lac Togo en Togoville, welk laatste plaatsje in onze ogen niet heel veel voorstelde maar waar wel de naam van Togo vandaan komt. De plaats gezien waar het meer en de zee bij elkaar komen, wat een mooi gekleurd water oplevert en wilde stroming en golven.
Zondag lekker uitgeslapen en met nog wat mensen een drankje gedronken in het hotel ter afscheid. Daarna nog spullen in mijn eigen kamer gelegd en spullen gepakt, waarna om 19.30 het busje weer voorstond en ons allemaal naar het vliegveld bracht.
Afscheid genomen (toch weer niet leuk...) en ik ben weer naar mijn eigen afrikaanse familie gegaan.
O ja!! Vrijdag 13 april is het babietje geboren! Het heeft nog geen naam en wordt tot nu toe met Bébé aangesproken, en als ik het goed heb begrepen is donderdag de welkomsceremonie en wordt de naam bekend gemaakt en mag hij voor het eerst het huis uit om aan de rest van de wereld te worden getoond. Ben benieuwd!
Vandaag ben ik trouwens lekker een dagje thuis gebleven om te slapen en alle indrukken te laten bezinken die ik ook weer heb opgedaan tijdens de reis, maar morgen ga ik kijken hoe het met de Génération Solaire Togo gaat!
Dit was het voorlopig weer even, gaat alles nog goed in Nederland?
Ik lees alle reacties met heel veel plezier,
veel liefs uit Lomé!
Kus juul
Sinds een tijdje weer een berichtje uit Lomé!
Ik heb inmiddels een bezoek gebracht aan het dorpje waar het Plankindje van mijn tante woont. Met een Plan-auto uit Lomé vertrokken naar Atakpamé, daar nog wat extra boodschapjes gehaald op de markt met Djoni, een medewerker die met mij mee zou gaan de volgende dag. Ik heb daar T-shirts gekocht, een springtouw en twee mangoboompjes.
Volgende dag om 7 uur bij het hotel weggegaan, een lange rit over asfaltwegen en daarna over steeds slechter wordende zandweggetjes. Na zo'n twee uur gehobbel kwamen we aan bij het dorpje Ilekohan. Ik wist niet wat ik zag: het hele dorp stond daar in vol ornaat te wachten onder een grote boom, drie dansgroepen werkten zich in het zweet, een welkomscomite van twee meisjes met roze geverfde huid, een vrouw van het vrouwencomité en twee mannen kwamen direct op ons afgelopen. (ik was heel blij dat ik over mijn ultra westerse spijkerbroek nog even snel een kleurrijke afrikaanse pagne had geslagen!)
Als welkomstceremonie werd er een drankje uit een halve gedroogde kalebas op de grond gegoten waarna een haan voor mijn ogen gekeeld werd en half uitgewrongen werd zodat het bloed zich met het drankje en de aarde vermengde. Ehm, daar moet ik overheenstappen om de ceremonie af te maken...? Okee, met hoge stappen en zonder te kijken heb ik dat maar gedaan.
Het bezoek bestond verder uit een praatje van de dorpelingen, van Djoni namens Plan en ook ik heb iets gezegd vanaf mijn zetel naast de Chef van het dorp en naast Tetou, de jongen (14 jaar en erg timide). Daarna heb ik met alle dansgroepen even gedanst, waarna we naar het schooltje zijn gelopen waar ook de waterpomp lag. Daarna met de auto naar het 'wijkje' gegaan (onderweg mensen met de fautuils, tafeltje en bloemen zien lopen waar we net nog op gezeten hadden) waar Tetou en zijn familie woont. Onder een andere grote boom daar wat te drinken gekregen (palmbier en palmwijn) en daarna van alle gerechten die ze bereid hadden geproefd. Daarna kreeg ik van de familie 3 kdootjes, een waaiertje van palmblad, een aardewerken potje en een rieten zeefje. Daarna gaf ik al mijn kdoos (o.a. voor de familie rijst, olie, tomatenpuree en een olielamp en voor de school een voetbal, springtouw, schriften en pennen en de twee boompjes gingen nog naar de familie en de school).
Het bezoek was een groot succes te noemen, zeker nadat ik van de oom een aantal Yams had gekregen en een kakelende haan in mijn armen kreeg gedrukt, 'om Foufou te maken', ja bedankt!! Wel een heel groot gebaar dat ik die haan kreeg!
Twee dagen later kwamen mijn ouders en Bas aan op Lomé Aéroport.
Het was natuurlijk één grote familiereunie en heel leuk hen te ontvangen in 'mijn' stad en land!
Ik had al een busje met gids en chauffeur geregeld voor de reis en daarmee haalde ik ze ook op. Verder waren er nog mensen van AIESEC bij en Annemiek was ook gekomen. Ik stond daar trouwens in mijn afrikaanse habijtje (gemaakt door Maman Josée) dus de sfeer zat er direct goed in. De rit naar mijn familie was voor hen, net als voor mij toen ik aankwam, al een hele belevenis! Door quartiers die onverlicht zijn omdat er coupure was, gaten in de weg ontwijkend en natuurlijk de eerste afrikaanse beelden van mensen met dingen op hun hoofd, stalletjes langs de kant van de weg etc.
Na een eerste bezoekje aan mijn afrikaanse familie hier en daar wat rijst met tomaten vissaus gegeten hebbend zijn we naar het hotel gebracht.
Vrijdag hebben we mijn werk bezocht, met Sena gepraat en kdoos gegeven, zaterdag de Grand Marché bezocht en voor een tropische regenbui uitgeweken in een restaurantje. Daarna een taxi voor een uur gehuurd om naar Hotel 2 Fevrier te gaan en het uitzicht van de bovenste verdieping te bekijken, langs het strand te rijden en weer naar het hotel te komen. Pap, mam en Bas hebben toen ook nog bij Maman Josée maten laten opnemen en de gekochte stoffen achtergelaten.
Zondag was het 1e Paasdag en waren we uitgenodigd op een Eerste Communiefeest van een achterneefje van mijn familie. Die familie bewijst dat er ook mensen in Afrika zijn die wel geld hebben, want op het dak stonden tafels gedekt met plaats voor wel honder mensen schat ik zo, een band en twintig obers. Daar hebben we vooral veel gezeten en gegeten. Leuk om meegemaakt te hebben maar gelukkig hebben we ook nog leukere dingen meegemaakt.
s Avonds bij mijn familie gegeten voor Pasen, dus ook weer veel en onbekend voedsel, maar wel heel leuk en ook hier werden de kdootjes heel enthousiast ontvangen.
Maandag op weg gegaan met bus, chauffeur en gids. Eerste stop zou Sokodé worden, een stad die ongeveer in het midden ligt van Togo. Dit bleek ver genoeg voor ons gezelschapje, want s avonds brak niet de pleuris, maar wel buikpijn etc uit. De volgende dag zijn mijn vader en ik met de chauffeur en gids een plaatsje gaan bezoeken dat nog iets noordelijke lag (Bassar) en hebben onderweg wat lege flessen uitgedeeld in een dorpje. Ik heb de latste twee flessen maar half in de lucht gegooid waarna een stofwolk zo'n tien kindertjes omhulde en er 2 dolgelukkig uitkwamen en de rest beteuterd keek. Ik omschrijf het maar even luchtig, mlaar eigenlijk is het natuurlijk dieptriest.
De volgende dag was iedereen weer reisbaar en reden we naar Atakpamé. Onderweg natuurlijk veel gezien van het landschap en het leven in Togo. In Atakpame in hetzelfde hotel geslapen als met Plan, en iedereen daar was blij verrast mij weer te zien! Of ik weer met Plan was...? Nou nee, nu met mijn eigen familie!
Donderdag vertrokken we vroeg richting Nangbéto om de dam daar te bekijken. Onderweg nog hetzelfde dorp bezocht waar ik eerder met Sena en Mark was geweest in het kader van water. Dit was het dorp dat verplicht en zonder compensatie heeft moeten verhuizen door de komst van de dam, waarna de voor hen gebouwde huizen zijn ingestort. Voor mij weer indrukwekkend om daar te lopen. Na een stukje verderrijden kwamen we aan bij de Dam. Uiteraard hadden we niet de benodigde authorisation, maar, zei de meneer bij de slagboom, nu u zover bent komen rijden mag u wel naar binnen, maar moet u natuurlijk wel aardig zijn voor de mensen hier. Okee, we betalen wel wat CFA! De dam was indrukwekkend maar de grootte van het meer in vergelijking tot de omvang van de rivier aan de andere kant nog veel meer! Gezien het weinige verschil in hoogte tussen het meer en de rivier door de droogte wekte de dam geen electriciteit op (hopen dat dat over een paar weken wel het geval is...).
Wat wel weer leuk was is dat we nijlpaarden hebben gezien! Jaja, het eerste echte wildlife dat ik hier heb gezien en gehoord! Verder is er bar weinig, zelfs geen aap te bekennen (behalve zo'n triest beest dat aan een kettinkje over straat wordt meegetrokken door zijn eigenaar die wat centjes bij elkaar probeert te sprokkelen).
Goed, onze reis ging verder richting Kpalimé, wat in een tropische zone ligt waardoor we nog wat restjes regenwoud hebben gezien (de rest is gekapt en ook toen wij er af en toe stopten, onder andere omdat de chauffeur zich tot Allah moest richten, hoorden we het treurige geluid van de kettingzagen die de berghellingen nog steeds een knipbeurt geven.) Deze zone is echter wel echt de moeite waard vanwege de natuur (wat er nog over is) en het klimaat, stukken beter dan het laagbegroeide savanne-achtige gebied waar we die ochten vertrokken waren. Aan het eind van de dag bezochten we nog een waterval waar ik een 'douche naturelle' heb genomen onder de harde straal. Super lekker!!
In het donker aangekomen in de stad van Kpalimé en een hotelletje gevonden.
Vrijdag weer vertrokken en een Centre Artisanal bezocht waar we de nodige souvenirs hebben gekocht. Erna een wandeling gemaakt op een bergtop met uitzicht op Ghana. Heel mooi en heerlijk om eens even uit die wiebelige auto te stappen en zelf te bewegen!
s Avonds laat aangekomen in Lomé en ons 'eigen' hotel weer betrokken.
Zaterdag een bezoek gebracht aan Aného, Lac Togo en Togoville, welk laatste plaatsje in onze ogen niet heel veel voorstelde maar waar wel de naam van Togo vandaan komt. De plaats gezien waar het meer en de zee bij elkaar komen, wat een mooi gekleurd water oplevert en wilde stroming en golven.
Zondag lekker uitgeslapen en met nog wat mensen een drankje gedronken in het hotel ter afscheid. Daarna nog spullen in mijn eigen kamer gelegd en spullen gepakt, waarna om 19.30 het busje weer voorstond en ons allemaal naar het vliegveld bracht.
Afscheid genomen (toch weer niet leuk...) en ik ben weer naar mijn eigen afrikaanse familie gegaan.
O ja!! Vrijdag 13 april is het babietje geboren! Het heeft nog geen naam en wordt tot nu toe met Bébé aangesproken, en als ik het goed heb begrepen is donderdag de welkomsceremonie en wordt de naam bekend gemaakt en mag hij voor het eerst het huis uit om aan de rest van de wereld te worden getoond. Ben benieuwd!
Vandaag ben ik trouwens lekker een dagje thuis gebleven om te slapen en alle indrukken te laten bezinken die ik ook weer heb opgedaan tijdens de reis, maar morgen ga ik kijken hoe het met de Génération Solaire Togo gaat!
Dit was het voorlopig weer even, gaat alles nog goed in Nederland?
Ik lees alle reacties met heel veel plezier,
veel liefs uit Lomé!
Kus juul
-
16 April 2007 - 17:57
Harry:
Wat heb je toch een leuke stijl van schrijven, Juul! Omali zal trots op je zijn. En Poeschka ook!
Vermoed dat de mensen in Algerije het beter hebben, waar wij net vandaan komen.
Hopelijk geen bommen in Togo.
Liefs en groet
Harry -
16 April 2007 - 22:16
Matthia:
Leuk om te horen over je reisje naar mijn planzoontje. Je zult toch een haan kado krijgen!Je hebt vast wel mooie fotos gemaakt van zo`n ontvangst.Ook goed te lezen hoe jullie trektocht met pa en ma en bas door het land geweest is. Zeker een hele cultuurschok voor iedereen. Ik zal zeker gauw langs Velsen gaan om de verhalen te horen. Wij hebben trouwens ook een prachtige reis gehad,Algiers is een mooie stad, klein Parijs maar wel veel verval.Ook allemaal erg aardige en gastvrije mensen daar. We hebben een tocht van 4 dagen gemaakt de woestijn in met Maurine en Peter met eigen auto. Was prachtig, in 1 dorpje leeft een gemeenschap waar de vrouwen geheel in witte doeken gewikkeld zijn en slechts 1 oog onbedekt mogen hebben.Ik heb nog aan jou gedacht toen we een rondleiding en uitleg kregen over de wijze hoe ze daar het water, dat soms maar 1x per 3 jaar naar beneden komt maar dan in enorme hoeveelheden, opgevangen. Gelukkig hebben we niets gemerkt van de bommen die er in Algiers via kamikaze zijn afgegaan. Ik hoop nog wat fotos tzt te zien van je prachtig verblijf daar.
Geniet nog van de laatste periode .liefs matthia -
17 April 2007 - 08:15
Anne:
Lieve Jules, ik sluit me aan bij harry, je hebt echt een leuke schrijfstijl! Maar je hebt ook wel wat om over te schrijven zeg, en volgens mij ben je al een beetje aan het 'ver-afrikaniseren', want toekijken hoe een haan voor je ogen geslacht wordt, daar was je hier in NL denk ik wel licht van in je koppie geworden!!
Fijn ook dat je familie langs is geweest. Dan kan je straks alles makkelijker delen/vertellen. Hier in NL is het nu mooi weer, vanavond ga ik vaccinaties zetten bij de jc...en 5 mei krijgen we onthulling. Dat is zo'n beetje wat ons hier bezig houdt!
Dikke zoen, Anne -
17 April 2007 - 12:15
Annie :
wat leuk die foto's. ik heb met mama vanmorgen gekeken op jouw website. Knap dat je zo aan de slag bent in een heel andere cultuur en omgeving. Hartelijke groeten van annie. -
18 April 2007 - 09:18
Boukje:
He Lieve Juul,
ik mis je hier wel hoor. Leuk om je verhalen te lezen.
Ik ben ook bezig met de voorbereidingen en het gaat sneller dan gedacht allemaal. Zo moet jij alweer bijna terug naar nederland en ben ik vertrokken. Ik heb er erg veel zin in en hoop je in juni een dikke knuffel te kunnen geven.
dikke kus,
Boukje -
18 April 2007 - 12:39
Annette:
Chère Juul,
Heerlijk om je verhalen te lezen en vooral over de belevenissen samen met pamabas; scheelt mama weer in het vertellen over deze reis; verheug me erop alle foto's te zien en vooral waarop jij staat in een Afrikaans habijtje en die met een haan op je arm.
Heb je hem weggegeven of staat hij nu in een hok bij jouw familie aan een touwtje?? (leuk als wekker te gebruiken!)
Je zult zo langzamerhand wel zin hebben in een lekkere biefstuk met patat??
Of hadden ze die in het hotel waar je met pamabas hebt gelogeerd??
Van mama heb ik al gehoord hoe alle meegebrachte spulletjes onder de mensen zijn verdeeld; hopelijk heeft dat niet
tot afgunst en ruzie geleid.
Heb je nog een foto kunnen maken van een jongetje in de Donald Duck t-shirt??
Dan laat ik die hier op mijn werk zien; je weet maar nooit waar dat goed voor kan zijn! loopt misschien ooit eens heel Togo in Donald Duck t-shirts???
Je hebt nog maar een paar weken voor de boeg en met het nieuwe project zul je het nu dus wel weer druk hebben.
Hopelijk krijg je ook nog veel leuke en bijzondere indrukken te verwerken.
Tot horens en veel liefs van(je tante) Annette
-
19 April 2007 - 10:13
Eva:
Julie!
Ongelooflijk....je schrijft zo mooi dat ik bijna het idee heb dat ik naast je sta.
Oh, wat heb je trouwens met die haan gedaan die je hebt gekregen?
Ik kijk er heel erg naar uit je weer te zien.
Liefs,
eef -
20 April 2007 - 08:16
Kirsten:
Wat een verhalen weer! Leuk dat de familie langs gekomen is. Grappig dat jij ze nu al rond leidt in "jouw" land. En ook weer een hoop gezien in zo'n korte tijd. Heel mooi ook hoe je al die rituelen beschrijft, lijkt me heel absurd als je daar staat. Leuk dat je straks dat met die baby ook nog mee kan maken, lijkt me erg bijzonder.
Hier in NL was gisteren Hans Baaij (ik heb het niet helemaal gevolgd, dus ws. klopt de naam niet helemaal) weer op twee vandaag i.v.m. de veemarkt in Utrecht. Ik schakelde alleen een beetje te laat in om het nog goed te kunnen volgen, maar in Nederland gaan ze ondanks je afwezigheid nog onverminderd door. Maar goed, dat zijn nu natuurlijk dingen waar je je niet echt mee bezig houdt. Eerst nog lekker genieten van de laatste (waarschijnlijk hele drukke) weken daar. Ik hoop dat alles wat je wil bereiken, nog lukt, en dan zie ik je snel weer in het Project!
Groetjes,
Kirsten -
20 April 2007 - 13:48
Elske:
Hey Juul,
Zo ook eindelijk eens je berichtje kunnen lezen. Leuk hoor, dat je zo´n mooie reis hebt gemaakt met de family. Geniet er verder nog van, duurt nu niet lang meer! -
20 April 2007 - 19:31
Cecile:
lieve julia
weet je al dat we een hond hebben??¿¿
onze hond is al heel zwaar hij is al 17 en een halve kilo. zijn naam is Baloe!!
hij is blond en lief. als je achter de computer zit dan licht hij onder je stoel te slapen. en weet je al dat we in Thailand zijn geweest??¿¿ heel leuk hoor!
we hebben ook op een olifant gereden dat was leuk we gingen toen ook een stukje door de rivier. ook bij de OLIFANTENKAMP gingen ze een show voor ons alleen doen.
christophe moest naar voren komen en gaan liggen in het zand toen kreeg hij een soort kleedje op zijn kont. toen stamte een olifant op zijn kont.
dat hadden de mensen de olifant geleerd.
gaat het ook goed met jou??¿¿
groetjes cecile -
22 April 2007 - 19:48
Maadje:
Cooliaatje!
Heb 't even heel druk gehad en nu eindelijk afgelopen weekend de laatste 3 verhalen van je gelezen. Geweldige ervaringen weer, zeg! Echt heel leuk hoe je alles verwoordt.
Wat dé dag betreft: als 't goed is gaan de uitnodigingen eind volgende week de deur uit. Ben wel benieuwd hoe ze er uiteindelijk uit komen te zien. Heb wel een digitale versie gezien, maar niet de gedrukte versie.
Maar dan weet je dus dat er wat bij je op de mat ligt (tussen die bergen post uiteraard!) als je weer terugkeert in je 'andere' land....
Verder heb ik vorige week donderdag mijn jurk weer aan gehad om te kijken of ie nog past...en jawel, hij zat zelfs nog beter dan de 1e keer! Nu moet ik alleen eind mei nog een keer om 'm helemaal op maat te laten maken.
Dennis en ik zijn afgelopen dinsdagavond op de Open Dag van Waterland geweest om taart, hapjes en champagne te proeven. Helemaal leuk! Goed om even gedaan en gezien te hebben.
Hoewel 't steeds dichterbij komt (en iedereen er naar vraagt) is er eigenlijk nog geen sprake van zenuwe bij ons. Maar ik denk dat daar in de maand juni nog wel verandering in zal komen..... Vast en zeker!
We merken 't wel.
Nou meis, genoeg weer over mij. Ik lees graag weer al je nieuwe verhalen.
Heel veel plezier nog de komende tijd en tot snel!
Dikke kus
Maadje -
22 April 2007 - 20:45
Jet:
Juultje, ik las dat je nog twee weken te gaan hebt! Geniet er nog van en tot snel!x -
23 April 2007 - 16:21
Beatrijs:
Lieve Juul, wat een geweldige foto's zeg, het lijkt wel de ontvangst van de koningin in die zetel met al dat publiek! En wat een schatje is de baby! Heb veel zin je over twee weken weer te zien en meer te horen over al deze indrukwekkende verhalen, wat een ervaring! Dikke kus en tot heel gauw!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
