Strand en stroomstoring

Lieve mensen,

Vandaag maken we voor de vierde dag op rij een stroomstoring mee van meerdere uren. De Cyber heeft een generator en dus kan er wel geinternet worden. Op het bureau ligt echter vrijwel alles stil als er een stroomstoring is. De meeste collega’s gaan kletsen, een beetje tukken of elkaar irriteren met het zogenaamd ‘flashen’ of ‘beepen’, wat inhoudt dat ze elkaar bellen en slechts 1 keer over laten gaan. Het schijnt te komen van mannen die er een maitresse op nahouden. Als zij wilde afspreken flasht zij hem zodat er geen gesprek hoeft plaats te vinden in het bijzijn van moeder de vrouw. De man belt dan later terug. Het is nu een hele populaire, want goedkope, manier om je vrienden te contacten en te laten merken dat je aan we denkt.
Ik moet zeggen dat ik totaal geen logica kan vinden in de hoeveelheid en frequentie van de ‘coupures des courant’, maar ik heb me laten vertellen dat dit in ieder geval een gevolg is van de klimaatsveranderingen. Zo zit je lekker met je neus op je werk telkens! Houd je scherp...
Het zou namelijk komen doordat in het droge seizoen het steeds droger is en de waterdam in Ghana daardoor steeds minder water heeft om stroom op te wekken. De energie die er is, is geimporteerd uit Ghana, Nigeria of Ivoorkust door een maatschappij (Communauté Electrique du Benin) die dat voor zowel Togo als Benin doet. Een ander bedrijf (Compagnie d’Energie Electrique du Togo) koopt van CEB stroom en verkoopt dat weer aan de mensen hier. Electriciteit is dus schaars en daardoor heel duur. Het schijnt dat er gezinnen zijn die wel een ijskast hebben maar hem niet gebruiken omdat dat te duur is... Is niet gek in een land dat op nummer 143 staat van 176 landen qua ontwikkeling. Het is in mijn ogen zeker een wisselwerking: geen stroom betekent geen computers, boren, of andere electrische apparaten en dus geen werk in veel gevallen wat de ontwikkeling van een land natuurlijk niet ten goede komt. En ik merk bij mezelf dat warmte je echt heel slaperig maakt, dus als je dan niets kunt doen, val je ook echt in slaap en is alle productiviteit helemaal verdwenen..! Het feit dat er bij de JVE gewerkt wordt aan zonne-energie en waterenergie, is mede hierom heel goed. Bij het bouwen van een nieuwe dam wordt middels een Multistakeholder-dialogue tevens gekeken naar duurzame ontwikkeling en sociale rechtvaardigheid voor de, door de bouw van de dam geraakte, gemeenschappen. Dit wordt voor de eerste keer in Togo gedaan en getuigt van de aanwezigheid van een democratisch proces voor deze mensen. Een dergelijk proces wordt door de World Commission on Dams aanbevolen bij de bouw van elke nieuwe dam. Eindelijk, zou ik willen zeggen, want uit rapporten van de blijkt dat er 40-80 miljoen mensen gedwongen verplaatst zijn door de bouw van de bestaande 45000 grote dammen. Het valt met redelijk grote zekerheid te zeggen dat deze dammen gewoon gebouwd zijn, zonder rekening te houden met de sociale rechtvaardigheid, goede compensatie voor de mensen of de effecten op flora en fauna zoals visstand, zowel stroomopwaarts als stroomafwaarts.

Afgelopen zondag ben ik naar het strand bij het Coconut hotel geweest met drie Canadezen. Het is best een eindje weg. Eerst met Chelsea een moto gepakt naar het centrum waar de 2 jongens wonen. Met z'n vieren naar het strand van Lomé (dienstdoende als openbaar toilet en dagopvang voor kanslozen)en daarvandaan een taxi gepakt naar een ander strand. Hup met z'n zessen, exclusief chauffeur, in een auto gepropt (This is Africa, hahaha! toegeschreeuwd door de andere drivers) en een dik kwartier later uitgestapt bij het mooie strand. Heerlijk ontspannen daar!! Onder de palmbomen een beetje lezen, gezwommen in een klein baaitje (voor de vissers die hun netten aan het legen waren, lekker contrast), doen alsof je geen frans verstaat bij irritante jongens, weer terug naar je pareo om een dutje te doen, sandwich met tonijn maken, verder lezen.. en als afsluiting drankje bij de bar gedronken.

Eergisteren ben ik naar de Grand Marché geweest om wat kleren voor de bruiloft te kopen. Het deed mij denken aan een Marokkaanse markt. Overal kleine stalletjes met handelslui, of rondlopende handelslui die bijvoorbeeld hun doek voor je neus openslaan en het aanprijzen. Ook veel kleine kinderen die onder meer rondlopen met een dienblad vol elastiekjes... Kan me niet voorstellen dat ze daar veel mee verdienen. Verder zou ik er geheid de weg kwijtraken maar gelukkig had ik iemand van JVE bij me. Aan het eind van onze shoptrip (opbrengst: schoenen, rok, truitje, haarklem en nog zo wat) een baguette gekocht met avocado, uitjes en tomaat. Dit keer geen zachte pain sucree, maar een echte baguette met harde korst. Hmmmm!
Het eten hier is verder vooral heel vet, alle sausjes worden gemaakt op basis van een paar scheuten olie, veel dingen worden daarbij gefrituurd (heb vandaag gefrituurde mini-visjes gegeten, met huid en haarrrr en t was nog lekker ook!) zoals de vis en verder verkopen ze hier ook het hele jaar door oliebollen! Die kleine visjes heb ik gegeten met iets wat ik nog niet eerder gegeten had: YakeYake. Een soort pakketjes van gesnipperde maniok, dus geen foufou of pate- achtige brei, maar heel lekker luchtig. Met een pimentsaus en visjes. Gekocht op straat bij een vrouwtje dat rondloopt met een grote bak waar al deze dingetje in zitten. Ze hebben hier trouwens een kleine zakjes-verslaving: heel veel wat je op straat koopt zit al in een plastic zakje zoals drinken, ijsjes en de visjes. Wat het drinken betreft, je bijt een puntje open en je zuigt het eruit. Het ijsje (FANMilk, FANChoco of FANyaourt, echt veeeel te lekker) idem dito. De visjes hebben we op het bureau op een bordje eruit geduwd. Ik heb mijn grote zus ook al eens geholpen om de kleine pepertjes, sterfruit, en andere dingetjes die ze op de markt had gekocht en in een grote plastic zak had meegekregen, in kleine (boterham) zakjes te stoppen. Ook hier zie ik geen logica in, die grote zak is toch prima?? ;)

Verder ben ik deze week met Annemiek naar het Nlse Consulaat geweest hier in Lomé. Ja, dat bestaat dus, ook al wist niemand dat! Een drankje gedronken met de vrouw van de consul en toen wij weggingen kwam hij net aan. Ik geloof dat we nog een keertje daar langs mochten komen voor een hapje. We zullen wel zien!
Daarvoor was ik trouwens langs het kantoor van PLAN togo gegaan. Mijn tante heeft nl een sponsorkindje in Togo en ik ben gaan vragen of ik daar langs kan gaan. Gister de bevestiging gekregen dat het kan! Dus binnenkort ga ik met een medewerker van Plan mee (er wordt 3 keer per week gereden van Lomé naar het werkgebied nabij Atakpamé) en kan ik het kindje en zijn familie ontmoeten en de rest van het dorp en de projecten van Plan bewonderen en zelf bekijken of de strijkstok niet teveel wordt gehanteerd bij de implementatie van de projecten. Heb er heel veel zin in!
Verder is er nog ander nieuws en dat is dat mijn ouders en broer langs gaan komen! We zullen met z’n vieren dan landinwaarts trekken voor een aantal dagen, waarna zij weer teruggaan naar NL. Ze komen met Pasen en hoogstwaarschijnlijk zullen we Pasen vieren bij mijn gastfamilie. Een groot familiefeest dus!

Ik hoop morgen, voordat de bruiloft begint, naar de haven te gaan met Dodzi om een fiets te kopen. Als ik hem goed heb begrepen heeft hij een vriend die daar werkt. Daar komen alle spullen aan met schepen en daar kun je blijkbaar ook direct die spullen kopen. Ik hoop daar een fiets te vinden voor niet al teveel geld zodat ik al dat vette eten er een beetje af kan fietsen. Wat ik hier aan lichaamsbeweging doe is nl minimaal: slapen, douchen, op moto gaan zitten, 15 meter naar bureau lopen, hele dag zitten achter bureau of internet, terug met taxi tot benzinestation en dan een flink stuk, nl 200 meter, naar huis lopen. Veel beweging is dat dus niet!
Verder ga ik deze of volgende week op zoek naar een dierenwinkel of een winkeltje dat vlooienbanden verkoopt, want mijn familie heeft een ‘waakhond’ die aan een niet al te lang kettinkje in een hondehokje zit, maar toch kans heeft gezien om zijn beide flanken op te bijten en ook zijn wang en poten zien er verschrikkelijk uit. Jullie begrijpen dat ik dat niet kan aanzien en dus ga ik Big Momma vragen of ik me een keertje mag ontfermen over de hond, die trouwens Saddam heet. (Deze familie heeft duidelijk niet de beste keuzes voor namen gemaakt, zie vorige bericht voor een andere naam die in NL niet snel voor zal komen...)

Volgende week dinsdag en woensdag is de aftrap van de grote Dialogue, dus dat worden drukke dagen. Ik houd jullie op de hoogte!

Veel liefs,

Julia